Er is veel
lol te beleven met een fles drank. En zelfs als de fles leeg is is die nog op
muzikale wijze te benutten. Men neme de hals en schuift die om de vinger en
voila, klaar voor een partijtje slide gitaar. Daarom deze keer in De Keus van
Bassie: slide-gitaristen.
De pionier van de slide gitaar was Sylvester Weaver die in 1923 het nummer “Guitar Blues” opnam, het allereerste nummer waarbij de bottleneck werd gebruikt. Een ander nummer dat hij enkele jaren later opnam was “Bottleneck blues”.
Sylvester Weaver – Bottleneck Blues
Vrij
algemeen wordt Robert Johnson gezien als de grondlegger van de blues. Hoewel
velen (ook ik) het over het hoofd hebben gezien was hij het eerste lid van de
club van 27, artiesten die op 27-jarige leeftijd het tijdelijke voor het
eeuwige verwisselden. Misschien omdat dat in 1938 gebeurde is dat collectief
over het hoofd gezien. Hij beheerste vele stijlen, waaronder slide gitaar. Het
was pas vele jaren na zijn dood, in de jaren ’60, dat hij de erkenning kreeg
voor zijn werk. Dit nummer is vooral bekend door de uitvoering van Cream, een
van de eerste bands van Eric Clapton.
Robert Johnson – Crossroads
Een van
hevig de door Robert Johnson beïnvloede bluesgitaristen is ‘King of slide
guitar’ Elmore James. Begin jaren ’50 had hij vooral hits met nummers van
Robert Johnson zoals ‘Dust my broom’ en
‘Crossroads’. Enkele jaren later schreef hij ook af en toe zijn eigen
nummers. Het bekendste en later door vele andere artiesten opgenomen nummer van
James is ‘The sky is crying’. Zo werd het nummer onder meer opgenomen door Eric
Clapton, Stevie Ray Vaughan, The Allman Brothers Band, George Thorogood en Gary
Moore.
Elmore James – The sky is crying
Ik noemde
hierboven al The Allman Brothers Band, in 1969 opgericht door, zoals de naam al
doet vermoeden, de gebroeders Gregg en Duane Allman. Duane Allman was als (slide)gitarist ook een veelgevraagd
studio- en sessiemuzikant. Hij heeft gewerkt met artiesten zoals Aretha
Franklin, Wilson Pickett, Boz Scaggs, King Curtis, Delaney & Bonnie en John
Hammond. Zijn meest bekende muzikale bijdrage is die aan het album Layla and
Other Assorted Love Songs van Derek and the Dominos. De carriere van Duane
Allman duurde niet lang, op 29 oktober 1971 maakte een motorongeluk een einde
aan zijn 24-jarig leven.
Allman Brothers Band – Stateboro Blues
Een relatief
jonge slidegotarist is Derek Trucks. Al op zeer jonge leeftijd stond hij op het
podium. Zijn eerste betaalde optreden was toen hij 11 jaar oud was en op z’n 13e
had hij al bij Buddy Guy gespeeld. In 1999 werd hij, nadat hij al jaren als
gastartiest met hen optrad, officieel lid van de Allman Brothers Band.. Hij had
toen ook al met grote artiesten als Bob Dylan, Stephen Stills en Joe Walsh
gespeeld. In 2007 werd hij door Eric Clapton uitegnodigd op diens Crossroads
Festival en ging daarna op tournee met de band van Clapton. Enkele jaren had
hij zijn eigen Derek Trucks Band en in 2010, nadat zijn eigen band ter ziele
was gegaan, formeerde hij met zijn echtgenote Susan Tedeschi de band met de
toepasselijke naam Tedeschi Trucks Band. Hoewel zijn roots in de blues liggen
heeft Trucks een geheel eigen muzikale stijl ontwikkeld die een mengeling is
van blues, soul, jazz, rock en Indiaans/Pakistaanse qawwali.
Derek
Trucks Band – Sahib Teri Bandi
Een van de
grootmeesters van de flessenhals is voor mij Keo Kottke. Hij speelt louter
akoestische gitaar en veelal 12-snarig en met de bottleneck. Begin jaren ’80
leek aan zijn carriere een eind te komen door een chronische peesontsteking in
zijn rechterhand. Dit was het gevolg van zijn rechterhand techniek die
blijkjbaar erg belastend voor de pezen was. Hij leerde zichzelf en andere
techniek aan en is vandaag de dag nog steeds actief. Veel van zijn muziek is
intrumentaal, maar af en toe zingt hij er ook bij. Hij beschreef zijn eigen
zang ooit als “geese farts on a muggy day” (ganzescheten op een
benauwde dag). Oordeel zelf.
Leo Kottke – Pamela Brown
In een Keus
van Bassie over slidegitaristen mag natuurlijk Ry Cooder niet ontbreken. Hij begon
zijn carrière in de band van Captain Beefheart maar werkte vooral als
sessiemuzikant. Eind jaren ’60 speelt hij op de albums ‘Let it bleed’ en
‘Sticky fingers’ van de Rolling Stones. In de jaren ’70 begon hij soloalbums op
te nemen waarbij hij een zoektocht langs vele muzieksoorten maakte. Blues,
gospel, calypso, jazz, folk en later (op zijn album ‘Chicken Skin Music)
Tex-Mex en Hawaiaanse muziek werden door hem omarmd. In de jaren ’80 schreef
hij veel filmmuziek, waaronder die voor de film ‘Paris, Texas’ van Wim Wenders.
De rode draad door zijn carrière is zijn voortdurende ontdekkingsreis door
verschillende muziekgenres waarbij zijn project ‘Buena Vista Social Club’
waarschijnlijk het bekendst is bij het grote publiek. In 1997 bracht hij een
aantal bejaarde Cubaanse muzikanten bij elkaar die de authentieke Cubaanse
muziek maakten. Het werd een wereldhit en het was dezelfde Wim Wenders van
‘Paris, Texas’ die er een documentaire van maakte.
Een keuze
uit zijn oeuvre maken is lastig vanwege de vele dingen die hij gedaan heeft. Daarom ter
afsluiting niet 1 maar 3 filmpjes.